Fröken Ida Lindgren senare gift med Axel Theodore Carlsson/Titze.1885. Från Ida Titzes samling. Ur samma album #180207
Fru Ida Elisabeth Titze, född Lindgren i Borås. Född 25 april 1862, död 30 dec 1939 i Malmö. Fotot från hennes egna samling, Ur samma album #180207
Troligen Fru Andrietta Lindgren född 6 aug 1838 i Voxna. Död 8 feb 1876 i Borås. Ida Titzes mamma. Från Ida Titzes samling. "Ur samma album #180207
Troligen Andrietta Lindgren född Forssell, född 6 aug 1838 i Voxna, död 8 feb 1876 i Borås. Fotot ingår i Ida Titzes samling. Ur samma album #180207
Okänd man. Från Ida Titzes samling. Ur samma album #180207
Okänd präst. Från Ida Titzes samling. Ur samma album #180207
Okänd man. Från Ida Titzes samling. Ur samma album #180207
Okänd man. Från Ida Titzes samling. Ur samma album #180207
Noterat på baksidan: Selma Nilsson Död (kan vara annat ord) den 10 juni 1904. Från Ida Titzes samling, Ur samma album #180207
Fru Andrietta Lindgren född Forsell född 6 aug 1838, död 8 feb 1876. Ur samma album #180207
Fru Johanna Forssell född 12 nov 1806, död 13 feb 1888. Ur samma album #180207
Från Ida Titzes samling. Ur samma album #180207
Till höger Ida Titze, född Lindgren, i Borås. De andra damerna tyvärr okända. Notera på baksidan: Taget den 16 sept 1900. Ur samma album #180207
Okänd kvinna. Från Ida Titzes samling. Ur samma album #180207 Möjligen Fru Andrietta Lindgren, Ida Titzes moder
Okänd man. Från Ida Titzes samling. Ur samma album #180207
Okänd man. Från Ida Titzes samling. Ur samma album #180207
Okänd man. Från Ida Titzes samling. Ur samma album #180207
Fru Ida Titze, född Lindgren 25 april 1862 i Borås. Död 30 december 1939 i Malmö. Fotot taget i Säfsjö den 1 augusti 1897. Från hennes egna fotosamling. Ur samma album #180207
Harald Leverin född 9/5 1893 i Göteborg. Död 8/1 1973 i Ödåkra, Skåne. Son till fotografen själv, Carl HJALMAR Leverin, född 5/4 1858 i Borås, död 28/11 1942 i Viken, Skåne. På baksidan har Jenny Titze (Nilsson) född 22/11 1891 i Borås, död 1989 noterat Harald Leverin 13 år, kusin, son till Hjalmar.
Kommentar